De eeuwige strijd tussen het dragen van hakken en de onzekerheid daarover

Ik vind mijzelf 1m87. Nou ja, 1m88 zou ook kunnen. Oké oké, aangezien eerlijkheid het langst duurt, wellicht dat ik de 1m90 aantik. Hakken heb ik eigenlijk van jongs af aan gemeden. Eerlijk gezegd kwam het niet eens in mij op om ze te dragen, zonder die dingen had ik namelijk al moeite om mijn rug te rechten en mezelf niet kleiner voor te doen dan ik was. Er waren serieus perioden dat ik als een soort quasimodo door het leven waggelde. En daar was dan altijd de strenge blik, maar vooral liefdevolle waarschuwing van mijn vader; rug recht en schouders naar achter! Mijn lengte heb ik overigens van hem, in zijn tropenjaren was hij 1m98. Inmiddels heeft hij echter een centimeter in moeten leveren.

Een paar jaar terug trouwde het eerste stel van onze vriendengroep. De gehele dag mochten we erbij zijn. Joehoe dat betekende een feestje! Laat ik nou eens heel gelukkig worden van feestjes! Evenals van het shoppen voor een jurkje. En nieuwe schoenen. Shit ja, schoenen... Persoonlijk vind ik op zo’n dag een paar mooie pumps toch echt mooier staan onder een jurkje dan platte ballerina’s. Ging ik dan eindelijk mijn eerste paar pumps ooit aanschaffen? En daar ontstond mijn dilemma.

Inmiddels had ik mijn eigen lengte allang geaccepteerd en was hoofdstuk quasimodo afgesloten, verbrand en vergeten. Maar wilde ik de hele dag 2 cm boven mijn man uitsteken? Als hij zijn platte, net out of bed kapsel wat omhoog en in model gebracht heeft, is hij toch zeker 1m92. Jaja, ik ben gezegend met een langere en ook nog eens hele leuke vent! Maar goed, tel bij mijn lengte een mooie hak op en de uitkomst is Dees > John. Wat dit tot vervolg had? Overuren in mijn hoofd. Plat/hak/plat/hak?! Langer dan hij? Dat ‘hoort’ toch niet? Arghhh, zal ik maar gewoon op mijn sloffen gaan?! Ja ik weet het, ik kan mij erg druk maken en wellicht dat ik met mijn hersenspinsels zo heel af en toe lichtelijk doorsla.

Wat het geworden is? Een paar hele mooie pumps! Wat de doorslag gaf? Ik heb ze besteld in een ach-wat-boeit-het-ook-eigenlijk-bui. De dag erna had ik een oh-nee-weet-ik-dit-wel-zeker-bui, maar goed, mijn eerste paar schoenen met hakken waren een feit. En bij dat paar is het zeker niet gebleven. Op mijn werk of andere plekken waar John niet in mijn buurt is draag ik zonder onzekerheid mijn hakken. Stiekem blijft mijn voorkeur naar platte schoenen uitgaan als we samen op pad gaan.

Ik gok dat veel lange vrouwen zich herkennen in de twijfel van het wel of niet dragen van hakken. Maar moeten we daar niet gewoon schijt aan hebben? Lang zijn we toch wel, wat maken die paar centimeters extra uit?! Hup, laten zien die benen! Laten we een wij-zijn-lang-en-dragen-hakken-demonstratie voeren! Een ode aan de lange vrouw! Een duidelijk signaal afgeven!

Goed, volgens mij ben ik op het punt beland dat ik weer een beetje doordraai. Het mooie aan dit verhaal is dat ik tot de conclusie gekomen ben dat ik dankzij Zivaano zowel mijn collectie pumps, platte laarsjes en sneakers kan blijven aanvullen. Voor elke dag, mood, gelegenheid wat wils!